Is het niet het Citroën-virus dat opspeelt, dan is er wel een andere microbe die in mij welig tiert dezer dagen: die van het tuinieren. Want ik mag weer los gaan met schepjes, rijfjes, snoeischaartjes en liters compost, om van Martins braakliggend veld een tuin te maken.
Vorige week hadden we bij diverse tuinzaken 150 plantjes gekocht en die moesten de grond in. Maar dank zij het prachtige *kuch* weer van de afgelopen week is die job uitgesteld tot gisteren. Wat een werk! Maar het resultaat mag er hopelijk binnen een paar maanden zijn! Centraal een prachtige crème pioen, daarrond sprookjesachtige papavers, kaarsjeskruid, geraniums (de echte, niet die kitschzooi van een pelargonium), en nog een berg lichtroze tot witbloeiends voor rond de vijverpartij. En een 10 meter lange haag lavendel om een lelijk muurtje te camoufleren. Ik verheug me al op het bijhorende bijengegons en gevlinder!
Nog wat hortensia’s bijgesnoeid, een totaal mislukt gegroeide wilg ontworteld en ergens op een minder zichtbare plek gezet, nog een compleet dichtgeslibt stuk oude tuingrond omgespit en van compost voorzien… tegen de avond had ik geen rug meer over!
In samenzwering met Jennifer is beslist dat ik een stuk van deachtertuin mag ombouwen tot groenten-cottagetuin en naast het huis komteen kleinfruittuin. Alles opzij, keukentafel leeg en kleurpotloden en gommen bij de hand,meetlatjes en stapels boeken en tijdschriften want Joke gaat driftig tuinplannenmaken. Een geschikt vierslagstelsel uitdokteren, zaai- en oogsttijden op elkaar afstemmen, schaduwplannetjes maken… heerlijk.
En die strakke vijver? Wacht maar… met watzuurstofplanten, een flinke bussel lange rieten en wat drijvend groen isdeze plas straks zeer geschikt voor… kikkers! Hopelijk slaag ik erdeze keer wel eens in om het deze mooiste der dieren zo naar de zin te maken datze zich in deze vijver komen nestelen. Het schepnetje om enthousiast kikkerdril en dikkopjes te zoeken staat al klaar!
Jaja… laat de lente maar komen, ik ben er klaar voor! Hopelijk kan mijn rug nog volgen.