Dit weekend stond de British National 2CV Meeting op het programma, ineen leuk plekje 20 mijl boven Brighton. Met de ferry erheen op vrijdagavond, was nog flink stressen want het was megadruk op de weg ende klok tikte genadeloos dichter naar de deadline voor inchecken toe…Dora wilde niet harder dan 105 wat de stress meteen verhoogde. Maar wehebben het gehaald, "we" zijnde Oliver/Jesper en Pieter. Op deincheckstrook werden we begroet door Hubert, Judith en Lisette. De zonscheen, we waren op tijd, lekker *kuch* Engels gegeten aan boord…helemaal TOP.
Om 20u lokale tijd mochten we van boord en moesten we nog een kleinetwee uur rijden, maar dat werden er al gauw drie. Uitchecken, danwennen aan het links rijden, dan verkeerd rijden, de nodigetussenstops…
Op het ondertussen flink frisse en vochtige meetingterrein (veel mist)bleek het gemak van mijn laatste investering: een 1-secondententje.Snachts bleek dat mijn meegebrachte donsdeken en extra pyama geenoverbodige luxe was maar juist heel erg prettig waardoor ik heeeeerlijkgeslapen heb, ’s morgens gewekt door… een geweldig zonnetje!Datzelfde zonnetje is de hele dag niet weggeweest. Winkelen in hetstadje, tripje naar Brighton, savonds kindjes entertainen met een bal(man, mijn conditie is slecht) en dan de avondbarbecue overgoten metAdrian en Elly’s fabulous wodka-lemon… Was trouwens een fantastischweerzien met onze Britse vrienden.
De volgende ochtend voelde ik het effect van de wodka en de overvloedaan zon. Plots een beetje consternatie op het terrein: Louis Barbourbesloot zijn 4×4 een nieuw kleurtje te geven met de kwast en met hulpvan nog twee vrienden was de auto op 10 minuten tijd voorzien van hetfelste blauw. Wel beetje jammer dat ze muurverf hadden gebruikt, denkniet dat het lang mooi blijft, want het zag er echt leuk uit!
Ook nogeven geprobeerd de 4×4 van Elly doorheen een poel modder te krijgen,maar Pieter reed hem reddeloos vast.
Pieter heeft mijn Dora (die overigens veel bekijks had) nog evenvoorzien van een nieuw rubber aan de inlaat van de carb – dat wasnamelijk gescheurd, vandaar mijn slechte starten en lagere top. Hethielp: op de terugweg (met open dak door schitterend landschap) haaldeik weer met gemak 110 op de teller en kon ik vlotter bergop. Deterugreis was vlot, tot we in België waren… de kustfile was om 22u nog steeds een feit. Daar hebben we toch een uurtje in gestaan… Bah.
Leuk weekendje! Doen we nog eens.
Toch had het weekend zijn sporen nagelaten op mijn gemoed, de volgende dagen ben ik helemaal ingestort en kon ik twee dagen niet veel meer dan in tranen door het huis of de straten van Antwerpen dwalen. Mijn eerste echte meeting zonder Jeroen erbij en zoveel herinneringen, vrienden en kenissen… Maar twee dagen janken heeft mijn systeem schoongemaakt en me achteraf wel veel energie gegeven.