Waar ik al zo lang naartoe leefde was gisteren een feit; mijn eerste motorrijles!
Met mijn gloednieuwe intergraalhelm en ingepakt in jeans en jas (bijgebrek aan motorpak nog) begaf ik mij naar de rijschool, waar Marcelklaarstond; een zeer vriendelijke leraar die me de kneepjes van hetmotardschap zou moeten bijbrengen.
Klaar voor de kennismaking met de CBF500 die ik voor de gelegenheidtwee uur zou mogen mishandelen. Een beetje zenuwachtig probeerde ikalle knopjes en functies te onthouden en het schakelpatroon. Maar alsnel bleek dat mijn jarenlange ervaring van rijden met veelverschillende auto’s (vaak niet de simpelste) vruchten opleverde. Ikhad tenslotte al met een Gallardo gereden, hoe moeilijk kan dit zijn?Schakelpatronen en functies zetten zich al vrij snel vast in mijnhersenen merk ik. Mooi. Na een half uurtje de parkeerplaats op en af tehebben gereden, bochtjes maken, optrekken en stoppen, zette Marcel zijnhelm op: "je bent klaar voor de weg". De weg???
Jep. Op weg naar de Luchtbal, waar ik de instructeur netjes volgde,trots als een gieter dat ik die 180 kg vrij probleemloos recht konhouden en niet stilviel aan de stoplichten. Tourkes draaien rond eenbusplein en dan weer drie kwartier of zo door Braschaat, Ekeren,… .Wat is dat ongelooflijk tof!!! We reden maximaal 60 maar het voelde als160! Heerlijk!
Bleek dat ik toch nog iets niet goed dee; ik kijk teveel naar mijn wielipv naar waar ik naartoe moet. Hm… hoebedoelu? Leren door voelen danmaar. Er werden een stuk of tien platte kegeltjes op de grond gelegd opeen afgelegen parkeerterrein. "Ga daar maar langs slalommen, rij maarachter mij aan". Gelukkig waren de kegeltjes van zeer buigzaammateriaal want ik bakte er niks van.
Daarna werden die kegeltjes in een vierkant gelegd en twee in hetmidden; daaromheen moest ik 8-jes maken binnen dat vierkant. Binnen??Zot? OK, heeeeel voorzichtig, op de koppeling snelheid afregelend begonik aan dit titanenwerk. Ja tarara, dat was onmogelijk! Ik probeerde,bijna stilstaand, krampachtig scherp te draaien maar daar ging demotor… voorzichtig moest ik hem neerleggen want er was geen houden meeraan.
Toen kreeg ik de opdracht op constante snelheid te rijden, niet op dekoppeling te rijden. Aargh! De instructeur riep de hele tijd: "kijknaar mij, kijk naar de gele kegel, kijk voorbij die rooie, dan naar deblauwe" en ja hoor, inderdaad: door naar het doel te kijken ging hetplots al veel vlotter en slaagde ik er zelfs in binnen het vierkantmijn acht te draaien. Toen moest ik de slalom nog eens doen: bijnahelemaal foutloos! Ook op de terugweg bleek de truc inderdaad heelsimpel maar effectief: door naar je doel te kijken en al vooruit tekijken volgt de motor automatisch, moet je er zelfs niet bij nadenkenen kan je het verkeer veel beter inschatten.
Marcel vond dat ik het eigenlijk erg goed had gedaan voor iemand dienog nooit met een geschakelede motor(fiets) had gereden. Jiehaa!
Wat viel me op: motorrijden zelf is lang niet zo eng als ik altijddacht, zo’n motor rijdt heel soepel en is vrij goed te bedwingen. Diehelm is ook helemaal niet vervelend: ik had tot hiertoe nooit goeiehelmen op gehad, maar deze past fantastisch – mag wel voor dat geld. Ikrij wel veel te verkrampt waardoor nu elke spier pijn doet, vooral mijnrug. Toen ik merkte dat het heel vlot ging probeerde ik me teonstapnnen maar toen was het eigenlijk al te laat. Een goeie jas isinderdaad niet overbodig, vanaf 70/u begint het toch flink te tochten.Onder die snelheid zat ik dan weer te zweten als een paard.
Ik ben verslaafd. Nog twee lessen en ik mag mijn L… ikkannieh wachteeeeh!
Savonds nog met Veerle en haar broer naar de openluchtcinema aan deKaaien geweest; supergezellig! Ze hadden er een strand gemaakt onder dehangars en iedereen had stoeltjes en een picknick bij. De film vond ikeen beetje minder, een wannabe-artyfarty Vlaamse film, maar de sfeerwas wel gezellig, ingeduffeld in een fleecedekentje nippend aan warmemuntthee van Vee.