Een heel nieuw leven en het bevalt me wel.  Dat van "werkzoekende", zoals dat zo mooi heet. Maar dan in opstart naar een eigen zaak. Dus ik zoek inderdaad werk, opdrachten dan. Want werk in de gewoonlijke betekenis van het woord "job, loonslavernij", neen daar bedank ik voortaan voor.

OK eerst moet ik me door stapels administratie worstelen, veel bijleren over ondernemen, boekhouden en vooral: mijn eigen vakgebied. Dus wat dat betreft zit ik absoluut niet stil.

Werkzoekende zijn is ook een heel parcours van bureaucratische molentjes doorspartelen, zeker als je wil dat je gesponsord wordt bij het opstarten als zelfstandige. Zoals testen of je wel geschikt bent voor ondernemerschap. OK, je offert een voormiddag op maar je krijgt er wel een gratis cursus van Unizo voor. Of gratis webleren en andere opleidingen. Laat maar komen! Om daarna de rest van de dag bij de vakbondskas geduldig te wachten tot ze je dossier even willen aanpassen.

Ondertussen haalt Murphy nochtans alle argumenten uit de kast om toch maar te gaan solliciteren voor een veilige vaste job met een vastgelegd inkomen. Mijn Dora is er weer maar eens mee gekapt wegens dat eeuwige mysterieuze ontstekingsprobleem waar ik horendol van word. Jep, midden in de ochtendspits ter hoogte van Roosendaal. Weer garagekosten. Bandjes van de motor vervangen wegens versleten. Een kies is afgebroken na het eten van een Mentosje en dat gaat me een nieuwe kroon kosten. Mijn huissleutel breekt af in mijn slot dus ik kan weer een nieuw slot gaan financieren. Een kantoortje inrichten kost geld. Adobe CS3 installeren ook. Ik zou graag een laptop hebben voor NOG meer vrijheid….  En er zullen vast nog wel flink wat dagen komen dat ik tegen meer kosten dan inkomens kijk.

En voorlopig sponsort de staat me nog, omdat dat nu in opstartfase het voordeligst is, maar Vadertje Staat geeft toch maar een beroerd zakcentje als je meer gewend bent. En mag ik geen extra inkomen hebben. De broeksriem dan maar aantrekken.

Maar dan wandel je op een aan jezelf gegund vrij moment door de stad, grinnikt vanop een bankje terwijl je mantelpakjes gehaast een middagpauzelunch naar binnen ziet werken, je grijnst als je de avondspits op gang ziet komen, glimlacht omdat jij wel overdag naar die supergoedkope Turkse winkeltjes kan gaan of in een lege tram kan zitten op weg naar een potentiële klant… en dan weet je: ik heb de juiste beslissing genomen.

Vanaf december ben ik al echt aan de opstart bezig: opleidingen uitzoeken, heel veel bijleren op vakgebied, opdrachten verzamelen, pc optimalisatie, kantoortje inrichten, fondsen verzamelen, ondernemingsplannen opstellen, eigen domeinnaam… en ja het is wellicht hard werken, maar zo leuk dat het niet als werken voelt. Ik draai de laatste weken dagen van soms 14 uur en meer maar het voelt niet als arbeid!

Het zou fantastisch zijn als dat gevoel zo mag blijven!