Kooltje raspen met kaasschaaf.
Afgelopen zomer had ik kolen. Erg veel. Witte, rode, bloem, boeren en savooi. Zes witte kolen begonnen wat reusachtige proporties aan te nemen en eigenlijk heb ik niet zoveel recepten voor witte kool. Maar! Van zuurkool ben ik zot. Te lang met Hollanders opgetrokken, vrees ik.
Opzoekwerk op het weeweewee wees uit dat je om zuurkool te maken eigenlijk een speciale kruik met een waterslot nodig hebt. Slik… die dingen zijn best wel duur…
Maar internet zou internet niet zijn als er niet heel wat goedkope andere oplossingen staan. Dus ging ik aan de slag met een mayonaise-emmer met deksel.
Alles in gereedheid terwijl Rosa het wereldrecord traag eten verbetert...
Het ging bijna goed. Drie witte kolen werd gesneden, gekneusd, aangestampt en gekruid volgens de regels van het spel. Dan werd het geheel overgoten met een halve fles witte wijn, en vervolgens afgedekt met een gesteriliseerde tetradoek, verzwaard met confituurpotjes vol water. Deksel op de emmer en de berging in. Zes weken laten staan, nu en dan de lucht eraf laten en checken, perfect. Helaas had ik het daarna wat uit het oog verloren, omdat de emmer in de berging stond, helemaal vanachter. Pas toen ik drie weken later een kwalijke geur rook, viel de euro. Iets te laat, de hele zuurkool zag er prima uit, maar rook onaangenaam en op het doek lag een vieze schimmel.
Ik heb uit het midden wat zuurkool geschept, en gespoeld met water. Dat heb ik klaargemaakt met melk, maar ook al was het heerlijk zuur, er bleef een bedorven nasmaak. Heel licht, maar helaas. Alles werd aan de vuilnisbak toevertrouwd…
Goed aanstampen.
Vorige week zat er in het groentenpakket dat ik wel eens bestel een wit kooltje. Totaal veronachtzaamd lag het op de kast te wachten op consumptie. Vorige week had ik een overheerlijke kant-en-klaar zuurkool gegeten, compleet met worstjes en aardappel. Toen ik de weckpot, waarin het verpakt zat, stond af te wassen, bekroop me een plannetje.
Vandaag werd alles in gereedheid gebracht. Het witte kooltje kreeg de kaasschaaf over zich heen en alle fijne stukjes werden gekneusd en aangestampt in de weckpot met een patatstoemper. Onderweg een paar keer gestopt om gekneusde jeneverbes toe te voegen, een eetlepel zout erover te strooien en wat peper.
Zuurkool in wording.
Weer een laag kool, stampen en kneuzen… Het hele kooltje was precies genoeg! Door het aanstampen was er al flink wat koolsap vrijgekomen, een dikke cm dik bovenop de zuurkool.
Het geheel werd aangeduwd door een in vier gevouwen monddoekje en het deksel. De weckpot staat nu te fermenteren in een kast. Binnen 6-8 weken weet ik meer!