De ochtend nadat ik het bericht over onze rondreis aan mijn weblog heb toegevoegd, zette ik als bij toeval mijn gsm aan, na een week inactiviteit. Een stroom van sms’jes en voicemails kondigde het verschrikkelijke nieuws aan…  Jeroen was verongelukt die woensdag…

Iedereen was al in de rouw toen ik mijn vrolijke blogbericht schreef, niets vermoedend van de tragedie die zich 10.000 km verderop had afgespeeld.

Een terugvlucht krijgen was nu mijn enige kopzorg.

Dat is gelukt, ik ben die dag nog gaan snorkelen maar veel plezier heb ik er niet aan beleefd, ik was zeeziek en bovendien hebben mijn tranen de Caraïbische zee iets zouter gemaakt.

De dag daarna in Mexico City hebben we de kathedraal met bijhorende relikitchmarkt van Virgen de Guadelupe bezocht en wat rondgewandeld rond het Zócalo. Daarna ben ik alleen op het vliegtuig gestapt richting Nederland, waar ik een laatste afscheidsbijeenkomst zou hebben met de gemeenschappelijke vrienden van Jeroen en mij. Martin bleef nog een dag in Mexico.

Het hoeft niet gezegd dat ik de laatste nachten bijna geen oog had dicht gedaan. Een zeer vreemd einde van een spectaculaire reis. Het heeft nog lang geduurd voor ik deze reis weer in het juiste perspectiefkon zien.