Daarnet werd ik achternagezeten door een Dikke Duitser, die het duidelijk op mijn achterbumper gemunt had. Daar kan ik echt niet tegen, dus koos ik voor een binnendoorweg om van hem af te komen. Het mocht helaas niet baten. De wagen, volgeladen met viriele jonkies, volgde mij alsof hij aan mijn trekhaak vasthing.

En wat doet een zichzelf respecterende 2cv dan? Precies.
De eerste verkeersheuvel was een lachtertje, dat merkte die bmw ook nog. De tweede was ook een eitje, het was dolle pret achter mij. Maar de derde zag er vervaarlijk uit. Gas geven, springen en hoppa! De jongeheren zagen het te laat. Ik zag de neus van hun auto de grond induiken en in een wolk stof gehuld werden ze steeds kleiner in mijn spiegel.

Het lachsalvo was dit keer geheel mijnerzijds.