Eén jaar.
De eerste woordjes
de eerste stapjes.
Communicatie verbetert
zienderogen.

MAAR.

Al dat nieuws
zorgt voor frustratie
angsten
en verwardheid.

Dus wordt er geweend,
gekrijst, gegild.

Eten, slapen, alleen spelen,
het lijkt wel
of ze elke seconde
zwaar mishandeld wordt.

Haar zin zal gekregen worden.
Vingerwinderij wordt ingezet.
Lukt het niet met stroop,
dan maar met azijn.

Theatraal gaat de uk
tegen de vlakte,
in buiklig
armpjes boven het hoofd
en vuistjes
-of voorhoofd-
bonken op de vloer.
Begeleid met
hysterisch gegil.
En dikke bungels
krokodillennat.

Of urenlang gejengel.
Tot elke zenuw
in je lichaam knapt.

‘Gelukkig’ blijkt
het typisch voor
éénjarigen.
En een prima
voorbereiding
op wat erger is.
Terrible twos…

Ik kijk er niet naar uit.