Pinksterweekend staat in teken van Pinkpop dit jaar. Gisteren en eergisteren ben ik er in mijn eendje naar toe gekacheld en heb daar genoten van mooi weer en goeie groepen. Gezellige sfeer, goed georganiseerd, redelijke prijzen, sympathiek volk… kortom een goed festival!
Het was lang geleden een festival maar het had toch een gevoel van thuiskomen… I like it.
Toppers: zaterdag heb ik erg genoten van Kaiser Chiefs en onze eigen Admiral Freebee. Zondag heb ik me ziek gelachen met The Bloodhound Gang (ontzettend gore mannekes zijn dat!), savonds heb ik enorm genoten van onze eigen dEUS en daarna Hooverphonic. Mooi!
Verrassingen: zaterdag kennis gemaakt met het erg funky en dansbare Kraak & Smaak. Geen seconde heb ik stilgestaan in de dampende partytent. Zondag was het met The Zutons uit Liverpool ook een erg aangename kennismaking.
Tegenvallers: zelden een flauwer optreden gezien als van Placebo. Daar had ik nochtans echt naar uitgekeken. Technisch en muzikaal niks op aan te merken, cd-kwaliteit zelfs, maar dat was het dan ook. Dan zet ik liever een cd op. Want er zat geen bezieling in het concert – lange stiltes tussen de nummers, totaal saaie setlist (een hit, gevolgd door een saai traag nummer)… Het publiek kwam daardoor niet op gang en dat was jammer want het had een topper kunnen zijn. In plaats daarvan ben ik halverwege het optreden naar huis gegaan.
Zondag ben ik met Jeroen gegaan, het was wel vreselijk druk. En warm! We kwamen eigenlijk maar ieder voor 1 groep vandaag, Jeroen voor Nickleback en ik voor Morrissey. Een beetje tegen mijn zin moet ik toegeven dat het optreden van Nickleback eigenlijk wel heel erg goed was, ik heb me schitterend geamuseerd door al die kwijlrocknummers mee te brullen, en toegegeven, live komen die nummers nog best hard over!
Uiteraard was mijn topmoment een uurtje zwijmelen voor Morrissey, al vind ik zijn plek op een zomerfestival een beetje raar. Hij past m.i. beter in een donkere zaal. Maar goed, toch genoten!
Red Hot Chili Peppers op het einde zou ook een topper moeten geweest zijn, maar na een uur hielden we het voor bekeken, die mannen begonnen te jammen, zo’n beetje het laatste wat je als band als de Peppers moet doen. Leuk voor hen, ongetwijfeld, maar best slaapverwekkend voor het publiek, dat om het goed te maken nog eventjes "give it away" meekreeg om massaal op uit de bol te gaan. Give it away was wat wij hebben gedaan, op naar huis om uit te slapen. Drie dagen festival hakt er best in!
