Auteursarchief: admin

Sawatdee!

Een reis. Ver weg.
Alleen.
Dat wil ik al lang.
En nu
is het zover!

Alleen?

In groep reizen
is niet voor mij.
Georganiseerd
al zeker niet.
Neenee.

Geen beslissing van
een ander.
Geen compromis.
Gezelschap enkel
op mijn voorwaarden.
Herbronnen gebeurt best
op eigen tempo.

Waarheen?

Een mooie plek.
Tropisch.
Vol met prachtige natuur.
ruimte voor avontuur.
Overladen met cultuur.
Graag niet te duur
en het weer niet te guur.

Een land waarin reizen
veelzijdig is
en makkelijk,
de mensen aangenaam,
het eten lekker.

Thailand!
Het lag voor de hand.

Hoe?

Veel ideetjes
zijn geproefd.

Van natuurpark
tot natuurpark,
de tent op de rug?
Misschien net
iets te actief.

Een kalme eilandentoer,
van trein op boot
op strand in hangmat?
Misschien net te veel
zee en zand en zon
en luiwammessenij.

Een tempeltocht?
Cultuur en oudheid,
tour de Boeddha?
Misschien net
wat te eenzijdig.

Wat dan wel?
Ah een combinatie,
vaneigens!

Ideaal!
Een motor huren!
Genieten van de
bochtige bergen,
van het uitzicht
en de geuren
en de kleuren
(en de insecten
en de hitte)…

Het onderweg
even belangrijk
als de bestemming.

Waar?

De hele Lonely Planet
is uitgeplozen.
Van voor naar achter
en weer terug.

Het noorden
en noordwesten
staan op stip.

Veel organisaties
rijden er.
Met de motor.
In groepjes.
Elke stap gepland
en alles lekker duur.

En waar hield ik
ook alweer niet van?
Juist.

Maar: heel veel info
staat online.
En zo heb ik
mijn eigen route
uitgestippeld.

En die route,
lieve lezer,
mag jij mee volgen.
De komende 23 dagen.

Al weet ik 1 ding wel:
op reis ligt nooit iets
écht op voorhand vast.

En dat
is er net het mooie aan.

Van opruimen tot dikke lip

Dan ruim je eens een kast uit.
Want meelkevertjes
hadden bezit genomen
van mijn meel.

Daar zijn het
meelkevertjes voor.

Maar achterin de kast!
Helemaal vergeten!
Een bokaal!
Met droge maïs!
Van eigen teelt!

Een hongertje.
Popcorn is toch
een snel koud kunstje.

Of liever
een heet kunstje.
Want na aanraking
met het hete karamel
heb ik nu een verbrande lip…

Maar wel van eigen teelt.
Dan is het minder erg.

Nu even niet!

Geen lied kan
het overstemmen,
geen penseel
schildert het weg.

De ochtendster
schijnt even niet.
De nacht blijft
nog even hangen.

Je verwelkomt
oude bekenden:
omhelst
Frustratie en Degoutatie,
omarmt
Twijfel en Schaamte.

Ze verzamelen
allemaal samen
op het feestje
net onder
je zonnevlecht.

Tot plots!
een gevecht!
Van krachten en
machten.
Van smachten.
Naar?

Dan de eruptie!
Pupillen verdringen de iris
donkerrood het aanschijn,
spieren spannen.

De sprong!
De vlucht!
Vleugelslagen!

Vleugellam…

De klap.
De holder. De bolder.
De zucht.

Een implosie.

Morgen zal ik
wel weer vrolijk zijn
en blond,
en schattig,
en lief.

M A A R . N U . E V E N . N I E T !

(nu schrijf ik even hele slechte powezie).

Fleurig ongeduldig

Lentekriebels krijgen vorm

De lente lonkt.
Laat zich af en toe voelen
met zuinige straaltjes
en streeltjes warmte.

En dan gaat het kriebelen.
Terrasje heeft nood
aan fleurige schoonheid.

Deze kleurtjes
staan alvast
het einde van de buien
af te wachten.
Vol ongeduld.

Net als ik.

Verliefd (een mens moet wat op Valentijn)

>He liefje door jou
bloos ik me donkdieperrood
je jaagt me op de kasten
ik gedraag me idioot

He liefje
echt… ik zie je graag
maar haal nu alstublieft
die vlinders uit mijn maag

Liefje voor jou
ga ik graag op mijn rug
maar ik smeek je
geef me mijn nachtrust terug!

Liefje echt
ik wil je niet krenken
maar ik zou nu en dan
eens aan iets anders willen denken

Liefje sorry
geraak nu niet in de put
maar eerlijk, die verliefdheid
vind ik gewoonweg kut.

Lijfstraf

>Blijkbaar nemen lijven
al eens wraak
en straffen ze
hun eigenaars
wanneer ze zich benadeeld voelen.
Terwijl ik het mijne
lekker verwen
met sapjes
soepjes
crèmetjes
wasbeurtjes
lekkernijtjes…

Maar nee hoor.
Nu besluit dat lijf van mij
dat het maar eens wat minder moet
met uitgaan, roken,
ritmes verleggen,
over kleine grenzen gaan…

Dus omdat een welgemikt griepje
me niet kon vellen
smijt het er nu een hoest tegenaan
van het type longverwoestend
en keelversmachtend.

Natuurlijk juist als ik
een skiweekendje
op het plan heb staan.
Maar ik ga het negeren.
Niets weerhoudt me
van een weekend skivaren!

Toch benieuwd
wat het daarna
weer gaat verzinnen.

ijsberen

A new sensation

Twee dingen
geprobeerd vanochtend
twee grensjes weer verlegd
De eerste was springen
vanop de kant
in anderhalve graad.

Kopje onder.
Het hart stopt.
De spieren verlammen.
Twee seconden
de gedachte –
vaarwel wrede wereld.

En dan bovenkomen
en de zon
die je hoofd
instant microwavet.
Geluk komt in
kleine porties…

En dan uit het water
rollen in de sneeuw –
dat was nummer twee.

Hoe vreemd
dat de sneeuw
even voelde
als een warm deken.
Zonnebaden
in je badpak
op ijs.

Je lijf bedotten
met extremen:
het is gewoon te gek!
Drugs dat is voor watjes
Dit is lekker écht.

Huizentrots

>Drie jaar geleden
kocht ik
een schattig huisje,
midden in
de Seefhoek.

Deel van een complex
tien kleine huiskes,
tien grotere
en tien hoekpanden.

Gebouwd in 1870
gekocht door het OCMW
en na jaren uitgeleefd te zijn
deerlijk verkommerd…
Zetten zij het te koop.

Door een bouwfirma
werd het complex
begin deze eeuw
compleet gerenoveerd
en particulier verkocht.
Aan mij dus.
En aan mijn fijne buren.

Een straat verderop
staat ook zo’n complex
maar nog steeds
in de deplorabele staat
van vóór de renovatie.

Een thuis
voor krakers,
junkies,
gespuis.

Een grote kraan echter
-sinds deze week
prominent aanwezig
in het luchtbeeld-
maakt blij kond:
er wordt aan gewerkt!

Zodat deze huisjes
niet verloren gaan.
Tenslotte
horen zij
tot de rijke geschiedenis
van Antwerpen
en de Seefhoek…