Rosa ontdekt haar stem
en gilt soms luid
en herhaalt het
proevend
“dat is
een leuk geluid!”

Glimlacht vaker
en kirt en gorgelt
dat het een lieve lust is.

Kijkt gerichter
en probeert dingen
te pakken.
Speelt meermaals
een half uur
met mama.

Ontdekt dat
twee vuistjes
makkelijk
in mondje passen
en kwijlt daarbij
lustig druipend.

Wacht al kirrend
in spanning
op zoemend vingerbijtje
dat in
haar neusje prikt.
Telkens weer.

Echter.

Er wordt gehuild.
Gekrijst.
Lang, doordringend
en super luid.
En vooral vaak.
Honger. Verveling.
Slaap. Krampjes.
Boertje. Pamper.
Of gewoon:
zonder reden.

Wil constant
gepakt worden.
Krijst in de box
in de wipper
eigenlijk overal
als ze niet gepakt
of geëntertaind wordt.

Doet erg lang
over een fles
en wordt razend
tijdens het eten.
Weigert halverwege
nog te drinken
en frustratie
overheerst
want de honger blijft…

Eet daarom weer
elke drie uur
of zelfs vaker.
Ook ’s nachts.

Gedaan met de rust.

Mama

heeft twee
heel zware weken.

Het huilen
wordt teveel
de onderbroken nachten
wegen zwaar.
De adrenaline
van de geboorte
is weg.

Hoofdpijn steekt
de kop op
rugpijn ook
gewrichten zeuren.

Is het vele
pakken beu,
maar
als dat het enige is
wat sust
dan wordt
die rugpijn bijzaak…

Staat soms machteloos
mee te huilen
en servies
overleeft het niet.

Katten worden
gefrustreerder
er wordt nog meer
in huis geplast
en neurotisch
weggespurt.

“This too shall pass”
is een mantra
waar aan
vastgehouden wordt…