Sinds gisteren maken wij deel uit van die selecte incrowd, de elite der Italian Super Car owners. Onze eigen klassebak onder onze reet, de toeschouwers kwijlend achter ons laten als we de volle 260 PK de vrije loop laten. Rrrrraauw!

Op onze oprit prijkt binnenkort nl. een zwarte drietander, gisteren aangeschaft door Jeroen. Hij ziet er niet echt uit als een super car en hij hoort misschien niet tot de nieuwe generatie Super Cars (Enzo, Zonda, Murciellago…), maar deze biturbo is voor ons financieel haalbaar en alleen al de acceleratie is iets waar we tot hiertoe enkel van konden dromen als Jeremy Clarckson weer eens een prachtig speeltje de vrije loop liet op het Top Gear Track. Fenomenal! Epic!

We zullen voortaan aangewezen zijn op blikvoer en droge boterhammetjes als we eens in de Mazzer willen rijden (nee zijn verbruik is niet grappig) maar dat heb ik graag over voor een nought-to-sixty van 5,7s en een beeeeeetje koppel (400Nm).

Het enige waar ik nu voor vrees dat het net zoiets zal zijn als met skieën of surfen: het moet altijd sneller, heftiger en cooler…. Poverty here we come!