Afgelopen weken stonden in het teken van lang vervlogen ontmoetingen herbeleven: overal waar ik ging kwam ik oude bekenden tegen. Gedurende enkele jaren heb ik mezelf (100% vrijwillig) teruggetrokken op Planeet Joke, waarin het huis, de auto’s en mijn relatie centraal stonden.

Nog steeds zijn deze zaken van primordiaal belang, alleen wil ik nu toch stilaan weer de banden met vroeger weer aantrekken. Niet dat ik me nu krampachtig ga vastklampen aan iedereen die nog op een oude studiefoto van mij staat, God/Allah/wie is er nog in de mode? verhoede dat!Maar ik moet zeggen dat het wel een prettig weerzien was met oude zuipgenoten, klassebakken uit het verleden of loeders allerhande die ik ondanks alles een warm hart toedraag. Dat vraagt dus om herhaling.

Maar dan zit ik met een bioritmeprobleem. Ochtendmens die ik ben -gedeeltelijk gedwongen door fileleed, werkuren en lange dagen- en aan de verkeerde kant van de 30 staand ben ik niet meer in staat om lange nachten door te zakken. Het eerste wat eraan gaat is mijn slaap, zodat ik vitaminekuurtjes ten spijt na een aantal weken een wrak ben groter dan enkele die in onze tuin staan…

Of zoals Morphine mij vorige week nog vanuit de autoradio toedreunde (met een lekker vettige bassax ter ondersteuning) "Early to bed, early to rise, makes a man (and woman) miss out on the night life". Jaja wrijf het er maar in. Niks van, ik zoek wel een gulden middenweg. Iemand zin om de bloemen buiten te zetten volgende week?  Ik ga alvast een dutje doen op de zetel, ter voorbeiding. Grinnik.