Dora stond al twee weken in Hoofddorp bij Martin op de oprit, flink uitgekleed, om te drogen na een bijzonder grondige antiroestbehandeling met menie, tectyl en hammerite. Ik mocht die periode rijden met Blikje, Martins rode Peugeotje. Of met Marcel uiteraard.

Donderdagavond ben ik met de trein naar Amsterdam gereden, omdat ik om 20u aan de Melkweg werd verwacht voor een (overigens weer ontzettend geslaagd) optreden van Zappa Plays Zappa. Met Blikje zou dat niet haalbaar zijn. Planning was om de volgende dag Dora weer aan te kleden, zaterdag in Dora samen met Martin naar Antwerpen te rijden om mij daar te helpen schilderen zodat hij savonds weer huiswaarts zou rijden met zijn Blikje en zondag zou ik mijn zus helpen verhuizen.

Maar je weet hoe dat gaat met planningen…

Vrijdag hebben we vnl. in bouwmarkten rondgehangen en in een Italiaanse garage, waar Martin op slag verliefd is geworden op een gitzwarte Alfa GTV 2.5 uit 1982, en na een paar uur kwijlen ook eigenaar… Het werken aan mijn eend heeft zich die dag beperkt tot de stoelen weer vastzetten en de koffer inruimen met spulletjes die ooit nog vastgezet zouden moeten worden. Later. Mijn gereedschapskoffer lag trouwens toch in Antwerpen, die had ik vorig weekend weer mee naar huis genomen om aan Marcel te werken.

Maar zoals altijd bij het gebrek aan gereedschap komt Murphy in het spel… Want Dora wilde zaterdagochtend niet starten. Niks. Geen vonk. Ik zag een mysterieuze elektrische draad loshangen op het schutbord, met een koperbaard dus duidelijk ergens losgekomen. Kwam uit op het contactslot. Een lampentestje vertelde me dat de plus naar de bobine weg was…  ook die draad hangt op contactslot… Maar wat was dan de relatie? En contactslot kaduuk? Nog geprobeerd om een tijdelijke plus te maken tussen accu en bobine en Dora startte nu wel, liep ook even, maar viel al snel weer koppig stil om zo te blijven. GRRRR.

Het kwam erop neer dat ik ’s avonds de trein ben op gestapt om een Blikje vol gereedschap en reserveonderdelen te gaan ophalen in Antwerpen, en zondag heb ik de godganse dag naar het euvel gezocht, met een multimeter en veel hersengebreek. Tegen het einde van de zondagmiddag zag ik echter het licht en heb de loshangende draad bij op de zekeringkast gehangen, waardoor er een gesloten plus-circuit over het contactslot en de zekeringskast loopt naar de bobine. ZO simpel, maar gewoon niet op gekomen. En ja hoor… Doortje startte weer als normaal… Uit blijdschap toch maar weer een uurtje gespendeerd om de eend toch weer netjes aan te kleden. Ze is weer mooi!

Twee dagen verloren, mijn huis niet geschilderd en mijn zus zonder mij verhuisd maar mijn meiske doet het weer, is droog en winterklaar en dat maakt veel goed. Ook veel bijgeleerd over draadjes…