Plof in de zetel.

Opgelucht.
Het dringendste
is geregeld.
Kreeg goed nieuws
uit het opvangfront
(bammetje zijn
heeft voordelen)!
De belangrijkste mensen
zijn ingelicht.
De mails en reacties
zijn hartverwarmend!
De traankanalen
kregen het zwaar.
De glim(lach)spieren
overigens ook.

Nu dus tijd
voor zwanger zijn!
Zondag is mijn moeder
komen helpen,
de nesteldrang slaat toe
en nu ben ik nog mobiel
en energiek (genoeg).

Veel om over na te denken
hoe babyproof ik mijn huis?
Wat doe ik met mijn twee
wandelende haarballen?
Etc.

En ja: ik moet me intomen.
Fratsen als zetels halen bij Ikea
vorige maand
zijn even verleden tijd.

Ik zal moeten leren
om hulp vragen…

Maar laat mijn eerste volzin
als peuter nu zijn geweest:
“Ik kan dat zelf!”

Dat wordt een harde noot.