Jeroentje, ik weet de afgelopen weken waren hectisch – Zappaconcerten, weekend Rome, Dorapech, beetje motorrijden, huis schilderen, ontdekken dat mijn baas promotie heeft gemaakt op mijn hoofd en mij dan maar als bedankje uit de firma kickt… Het idee van een eigen bedrijf groeit… Genoeg dingen om mij mee bezig te houden en het lukt allemaal wel hoor maak je geen zorgen.

Alleen… alles staat in een vage schaduw. Omfloerst met een tranig waas. De lullige dingen worden minder erg en de mooie dingen schijnen minder fel. Jouw woorden maar treffender had ik ze nooit kunnen bedenken.

Behalve eentje: de Trevi-fontein in Rome stond in volle zon tegen de blauwste der blauwe luchten en Jeroen, je was ineens zo ontzettend dichtbij… Ineens was alle kleur terug, en het deed letterlijk pijn aan mijn ogen.

Ik denk niet meer 24/7 aan je maar wel nog steeds ontzettend veel. Datums op de kalender, liedjes op de radio. Ik durf nog steeds geen Morrissey opzetten…  bang dat ook aan jou een song is gewijd die elke keer mijn hart zal openrijten als ik het opzet.  Een dag na je begrafenis klonk “First of the gang to die” maar die song is het niet. Er is er vast een andere maar ik ben er niet klaar voor. Morrissey heeft me vorig jaar mee richting paradigmawijzigingen geduwd, ik wil niet dat hij mij nu pijn doet. Dus laat ik hem even zwijgen. Silly… I know.

En vandaag is het weer zo’n door de kalender bepaalde dag: dodenherdenking.
Ik ga naar het graf van bompa want dat verdwijnt volgend jaar. Op een dag als deze vind ik het wel jammer dat er geen plek is waar ik jou fysiek kan bezoeken, maar die kaarsen rond je foto staan mooi.

Ik las net op motor-forum, waar ik noblesse oblige ook lid van ben, een rouwbericht van een vader die inlogt met zijn zoons account, een zoon van 16 die een maand geleden is verongelukt met zijn brommer. En zo lees en hoor ik dageliijks dingen en ze raken me elke keer weer.

Vandaag gaan mijn gedachten uit naar Heidi, Kurt, Bobby, Vava, Moemoe, Bompa, Spencer, Frans, vader van Annemie en uiteraard vooral naar jou, hunnie.

Ik mis je. Heel heel erg en het doet nog steeds fysiek pijn. Stap aub nu en dan even mee in Dora of achterop de motoren hou me wat gezelschap. Deal? Maar blijf van die bedrading af, tis welletjes geweest nu.

Kusje.