En dan doe je al maanden
babygebarentaal
gewoon uit
kerjeuzeneuzeteit
en ook
omdat je hebt gehoord
dat ze zich zo
veel vroeger
verstaanbaar
kunnen maken.

Maar tot voor kort
was het handgebaren
vooral
eenrichtingsverkeer.

Tot plots het gebaar
voor “gedaan!”
werd opgepikt.
Sinds een paar weken
wordt elke maaltijd
zo beëindigd.
Genoeg is genoeg.
Aandringen
heeft geen zin!

Ook drinken,
kietelen,…
genoeg is genoeg.

Een paar weken geleden
deed ze een apart gebaar.
Spontaan.
Ik maakte daar
“knuffelen” van
en gebruikte dat
regelmatig.
Sinds een paar dagen
doet ze het heel vaak
en dan knuffel
ik haar murw
en giert ze het uit.
En ik krijg een knuffel terug
als ik erom gebaar.

Maar alle andere gebaren
die ik al maanden deed
werden genegeerd.

Tot vanavond.
Bij het in bedje leggen
deed Rosa
vuistje open
vuistje dicht.
Het gebaar voor melk.
Ik dacht “die zegt dada”
dus ik dada-dada
vrolijk terug.
Slaapwel!
Rosa zet zich recht
en herhaalt
het gebaar.
Jaja, dada!
En nog eens,
dwingender,
nadrukkelijk.
Huh?
Doe jij nu melk?
Oooooooooooh!
Ik ben
de avondmelk vergeten!

Slim kind!

En vooral:
superhandig!