En dan is er weer
een sprong voorbij
eentje zonder erg
dit keer.

En plots kan Rosa zitten
in een bumbo
in de tripptrapp
op de poep
(heel even toch).

En liggen
is niet meer leuk
ze wil de wereld zien!
En aanraken!
En opeten!

Met de dag mobieler
door mama uitgedaagd
om spullen te pakken
die net te ver weg liggen
en hoppa: dat lukt
na veel gewriemel!
(al is de coördinatie
nog ver zoek,
toevalstreffers
door wild bewegen).

In bed draait ze
meermaals om haar as
je vindt haar dwars in bed
ondersteboven
op de buik,
in alle houdingen
behalve gewoon.

Grijpen naar alles
en dat dan allemaal
in het mondje
was al langer
aan de hand.
Nu wordt ze
op dat vlak
wilder
mobieler
grijpgrager
en vaardiger:
vingertjes en duimpje
werken mee
dus ook kleine dingetjes
verdwijnen vliegensvlug
op de grond
of in het mondje…

De gevarenzone
breidt weer wat uit.
Vanaf nu
heb ik echt geen
platte baby meer
maar een wemelkontje
met pallepoten…