Rare tijd.
Overtijd.

De 24e ging naadloos
over in de 25e, 26e
en zo voort.

Gynaecoloog
had het voorspeld
weinig voortekenen,
baby zit nog goed.
Een afspraak
voor inleiding
zondagavond
staat al vast.
Just in case.

Liever niet,
liever naturel.
Uiteraard
natuurlijk.

Maar ja
als zelfs
de voetreflexmeneer
vanmiddag zei
dat het nog
enkele dagen
kan duren…

Ondertussen klus ik
een beetje
of doe wat admin
en leef van dutje
tot dutje.
Want energie is op.
Geduld is gelukkig
niet zo lastig
op te brengen.

Denk dat de mensen
rondom mij
er zelfs meer
last van hebben 😉

Al verveel ik me wel
een beetje.
Door dat gebrek
aan energie.

In ieder geval
ten laatste maandag
hou ik
mijn kleine dotje
in mijn armen.
Hoe het ook loopt.

En daar kijk ik
ENORM
naar uit!

Mama

Is heel actief
en wandelt graag
en veel
omdat zitten
al stukken
vervelender is.

Heeft last
van koopdrang,
nu
de poetsdrang nog.

Stelt wel een
zeer zwaar
onderstel vast,
hopelijk tjokvol
calorietjes
voor de melk straks?

Al zegt de weegschaal
dat het allemaal
best meevalt.
Klokt af op 8 kilo
netto aangekomen.

Baby

Zit nog
op net dezelfde plek,
niet verder ingedaald.
Is ook amper
bijgekomen,
geschat op 3,4 kilo.
Heeft nog genoeg
schoon vruchtwater
en houdt zich
actief bezig
met woelen,
trappelen,
handjes zwaaien
koekebakkenvlaaien.

Die heeft het prima
naar haar zin.

De laatste dagen
geniet ik echt.

Super actief
dartel ik door de stad.
Kersthoppend.
Mezelf trakterend
op restaurantjes
koffiehuizen
of optredentjes
aan het glazen huis.
Ik geniet nog even
van mijn laatste
dagen alleen.
Nu ja alleen…
Kuiken is altijd bij mij
en dat
is wel zo fijn.
Echt gezellig!

En blijkbaar vindt
ook zij
dat zeer OK.
Ze heeft zo nog
niet echt veel zin
om in deze kou
uit haar ei te komen.

Geef haar
maar eens ongelijk.

En  ondertussen
is mama slaaf
van de kerstcommerce
dus de stapel
leuk babyspul
groeit
en groeit
en groeit…

En zo is er weer
een mannetje bij
op dees planeet,
Timo,
geboren op 21/12
op het moment
dat Freek de Slimste
naar huis werd gespeeld.

Niet dat de kleine man
daar een boodschap
aan heeft.

Joepie,
nu heeft Isa
haar eigen
kleine broer!

Goed gedaan J en W!
Al zal kraamvisite
er helaas
even niet inzitten…
Jullie wonen
me nét te ver
op dit moment.
De knuffel en kus
heb je dus
nog tegoed.

Wat een nachtje
heerlijk slapen
deugd kan doen.
Gisteren nog veel
in orde gebracht.
Met dank aan pa en
Sonja!
Ribpijn was
aanzienlijk minder.
Gelukkig maar!

Toch: een paar
voortekenen
dienden zich aan
en ik hoorde
de fileberichten
en zag
de pakken sneeuw…

En met de belofte
van volle maan,
maansverduistering
en met een zeer
actieve baby
was ik er toch
niet 100% gerust in…

Was zelfs mentaal
voorbereid
op thuis bevallen
in mijn eentje 😉

Maar na weer een
heerlijke nachtrust
zit baby
nog precies
waar ze gisteren zat.

Afgelopen weken
bronchitis gehad
wijsheidstand laten
trekken ook.

Veel ziekskes geweest
veel op de zetel gelegen
zonder energie.

En dat met een lijf
dat steeds lastiger
een gemakkelijke
houding vindt.

Zeker als je
door het hoesten
een rib hebt gekneusd.
Dat was al best lastig
en pijnlijk soms.

En zeker
sinds gisteravond
de pijn in de linkerkant
extreem is geworden.
Lachen met Nigel Williams
deed vreselijk pijn.

De hele nacht daarna
gejankt van ’t zeer
geen enkele houding
was pijnloos.

Bij het opstaan iets beter
maar veel kan ik niet doen.
Mijn linkerzijde
ligt volledig in puin.

Zucht.
Laatste loodjes?
Ze wegen echt
wel zwaar.

En dat terwijl
de stad feestviert
en ik erbij wil zijn 😉

Dankzij mijn ouders
hangen kastjes
geraakt den buro
in orde,
het huis
aan kant.

Het terras proper
rommel weggegooid.
Gang geschilderd.

Zo van die dingen
waar je prima
mee kan leven
maar als ze
gedaan zijn
is het toch wel
super de luxe.

Zodat ik ook
meer kan
concentreren
op de komst
van mijn kleine
prinses.

Merci oma en opa!

Is een raar begrip,
zo heb je te weinig
dan weer teveel.
Zo kruipt hij
dan vliegt hij.

Vliegen is toch wel
de snelheidsmeting
van de laatste dagen.

Terwijl ikzelf kruip.
Langzaamaan,
maar met meer rust.
Sta versteld
hoe zen ik soms
kan zijn.

Behalve
als ik in bad wil
en het water
gatlauw blijft.

En weer keeg het kuiken
goeie punten
van mevrouw doktoor.
3 kilo 350
al perfect ingedaald
en mama heeft al braaf
een cm opening.
Scheelt toch al snel
een aantal weeën straks.

Beweegt prima
en is flink gemiddeld.
Maar weer geen snoetje.

En ze zit daar goed.
Het zou nog wel eens
een nieuwjaarsbaby
kunnen worden.
Dan toch maar
een feestpositiejurk kopen?

Met 1 ding had ik
geen rekening
gehouden
met mijn bevallingsverlof
die laatste weken
zijn vermoeiend
je lijf
is onhandig.
Dus de geplande
vooruitgang
vordert met een beetje
vertraging.
Met meer pauzes
en rustperiodes.

Maar desondanks
raken de kleertjes
gewassen,
het huis
op orde,
kleine klusjes
gedaan.

Opa en oma
komen regelmatig helpen
en langzaamaan
komt het helemaal goed.
Mijn huis is zelfs bijna
zoals ik het drie jaar geleden
al had willen hebben.
Wat deadlinedrang
allemaal niet vermag.