En voor het etengaan
ontmoet je een oude dame
die je intrigeert,
omdat ze lijkt
op ons moemoe.

Ze heet Jeanet
van Nieuw Zeeland
en is 70, maar lijkt
leeftijdloos.
In haar doorleefd gezicht
straalt eeuwige jeugd.

En je praat
de hele avond
en spreekt af
om de volgende dag
een georganiseerde
toer te doen.
Met olifanten
en al.

En je trekt eerst naar
Erawan Waterfall
en een Fransman
sluit zich aan.

En je baadt
in de wondermooie
watervallen,
en je schatert
wanneer vissen
een hapje nemen
uit je been.

Maar je laat
de vissen toe,
en al is het
even raar,
na een tijdje
wordt het
aangenaam.
Fish massage,
voorniet.

Na de lunch
naar de fanten,
je mag
een kwartiertje
op Jumbo’s rug.
Je voelt je in alle
opzichten
ongemakkelijk…

Je wordt dan
op een raft geduwd
(meer een bamboe boot)
en een motorbootje trekt
het hele ding.
Gelukkig gaat het
onweren…
voor toch
een vleugje
avontuur.

En je wordt nu op
een treintje gezet,
Death Railway
– een stukje toch.

Weer de ontroering,
en genieten van de
prachtige landschappen,
die ooit de makers van
de spoorweg
op de been hielden
door hun schoonheid.

Je laat begaan,
je ziet mooie dingen
onderweg.

Maar kom je ooit weer,
dan blijf je zonder twijfel
lekker badderen
in de waterval!