En dan zit je vol energie
en rijdt terug naar
Chiang Mai
en de ergste hitte
is verdwenen
en je laatste rit
is heerlijk.

Een onweer onderweg
is welkome verkoeling
en ook heel mooi
tussen de heuvels.

En zelfs al vind je
het geweldig,
je hebt besloten
te stoppen met
de motortour.
Genoeg is genoeg.
Stoppen
op het hoogtepunt.

En je arriveert bij
Mr Mechanic
en je start een gesprek
met een sympathieke
Canadees
die ook touren wil
en hij vindt je zo stoer
en plots
word je overmand
met trots.
Trots
dat je het toch maar
hebt gedaan
1500 km door de bergen
in de hitte
With “big motobaai”
heel alleen.

Het gevoel is fantastisch
alle narigheid vergeten.
En je betaalt de schade
aan de bike
en je vertrekt naar Pai
met een busje
en je ziet de steile bochten
en weer dat fijne gevoel:
ik heb dit overwonnen.
Waauw.
You though girl.

En je geraakt aan de praat
met wat meiden op de bus
en je huurt een bamboe
hutje aan de rivier
en er is een kampvuur
-heel erg hippie allemaal.

En je zit er met
een Franse meid
en een Canadese
en je vertrekt
met zijn drietjes op
een roze scooter
naar een bar.

En het leven is gewoon fijn.
Luilekkerland.
En dat hou je
drie dagen vol.
Makkelijk.