Zaten we gisteren nog in het midden van de plakkerige brousse, zittenwe nu op een houtje te bijten op het witste strand denkbaar aan de Golfvan Mexico, lui kijkend hoe pelikanen de branding trotseren.

Zaterdag zijn we zoals gezegd naar drie watertjes geweest, met eenvreselijke minibus. Ik zat helemaal vanachter (nog achter de achteras)en de chauffeur was echt megalomp en dus ging die met een rotvaart overkuilen en hobbels en blind inhalen in bochten en remmen als er dan eentegenligger kwam… Ook geen airco achterin en de ramen moesten dichtblijven… Twee touristils hielpen niet en dus was de reis voor mij eenaaneenschakeling van afzien, afzien en afzien…
(het deed me denken aan vroegere ritjes naar zee in een zwarte golf GTI …)

Bij de eerste waterval probeerde die boer ook nog eens 45 pesos uitonze zak te kloppen, wat bij elke toerist lukte tot ik hem boos onsbetaalbewijs liet zien van het tourist office, waar in grote lettersopstond "entrada inclusif" en hij ons grommend ons geld teruggaf.

Intermezzo: dat flikken ze hier trouwens continu dat soort truuks! Moeword je ervan. Ook bv. koffie in busstations: ineens het driedubbelevan de op borden vermelde prijs en er wordt schouderophalend gereageerdop je protest. Dus zijn ze al een paar keer kunnen stikken in hunmaaltijd, krant of koffie. En dan hoor je wel een paar Mexicaansevloeken maar ach. Er staat niet "rip me off, please" op mijn voorhoofdgeschreven!
Grappig is dat ik er al best straf in ben geworden, in assertiefreageren en afdingen, Martin laat het wat meer gebeuren dus gedraag ikme maar als een bazige Maya-vrouw en zo hoort het ook: hier schijnen dedames de broek te dragen.   Bevalt me prima! Mijn Spaans is ook stukken beter nu…

Soit, dit terzijde – watervallen nu. Want de eerste waterval vanMisol-Ha was wel echt de moeite waard! Een hele hoge met een mooie groterachter, beetje in jungle gelegen. In die grot ook een grote waterval,en keiveel trosjes vleermuisjes! Lief!

De tweede stop was Aqua Clara, ja wel aardig maar clara? Neen. Nietbepaald. Wel opvallend waren dikke zwermen knalgele vlinders op deoevers. En de tientallen bedelkinderen of kinderen met wat bananen diemet hun zieligste smoeltje kwamen meedelen dat ze die dag "vendida nadaseñorita, amiga, vendida nada"…

Aqua Azul was veel spectaculairder. Ook hier weer massaalkindverkopertjes en standjes met toeristenkitch, maar dit is ook eenheel toeristische plek, ook voor Mexicanen en het was tenslotteweekend. Dat kon de pracht van deze gigantische waterval niet bederven,wat een woestenij raasde daar naar beneden! Veel hogerop (weerhonderden trappen!) was een zijtakje van de waterval, waar ik me inmijn bikini op een handdoekje heb geplant, voeten in het deugddoendeijskoude broebelwater gehangen en zo een lekkere siësta gehouden onderbananenbomen. Er zijn slechtere momenten in het leven!

Zoals de rit terug bv… de chauffeur wou duidelijk terug naar zijncantina en vergat voor het gemak maar even dat hij een bus volpassagiers bijhad. Maar daar heb ik dan toch een effectief middeltegen… siësta numero dos.

Savonds waren we gedwongen door een gigantisch tropisch onweer een paaruur op de hotelkamer te blijven, maar tegen de tijd dat het over waszat de beste eettent helemaal vol en waren we gedwongen naar de anderete gaan, waar we voor veel te veel geld een walgelijke Milanese de rez(rundsschnitzel), naar binnen werkten, overgoten met een smerigemargerita, die ze, zoals heel vaak, met veel te veel triple secaanmaken ipv tequilla. Da´s zoeter voor de toeristen, maar een echtehoort brandend zuur te zijn! Met extra spice door het zout!

Dan maar gaan slapen, het was niet onze topdag geweest vandaag.

Maar de volgende dag was dat ruimschoots vergeten! Toen zijn we voordag en dauw in een wat ruimer busje gestapt met dit keer een heel toffepeer als chauffeur, een levendig gezelschap en de ramen mochten open!Ik zat voorin dus weinig last gehad van travel sickness deze keer. Weerdoor prachtig landschap, dit keer op naar Guatemale. Of toch NET op degrens… voor een verloren Maya tempelcomplex in de brousse, Yaxchilán.

Wat ik had verwacht van Palenque, was dit helemaal: tempels verstopt inde dichte jungle. Prachtig!! Hemel op aarde hier! De heenweg hierheenwas schitterend, ook op het einde werden grote verwachtingen gescheptomtrent het zien van ara´s en jaguars en toekans. Ik heb toch welgeteldtwee ara´s zien vliegen, hoog in de lucht. Claro que sí.

Maar het boottochtje (nodig om de tempels te bereiken) over denatuurlijke grens tussen Guatemala en Mexico was ook minstensfenomenaal mooi te noemen. Op de oever werden we verwelkomd doorduizenden vlinders, heel mooi!

Ook de tocht in het woud toondepiepkleine kikkertjes, reusachtige libelles, knaloranje duizendpoten,vlinders in alle kleuren denkbaar en een paar griezelige megarupsen. Enuiteraard mijn fotocollectie woudreuzen en lianen weer aangevuld. Na dezweterige wandel- en klimtocht weer de rivier op, op zoek naarkrokodillen maar guess what… geen gezien natuurlijk. Maar weer mooitochtje en daarna een heerlijk maaltijd.

In de namiddag reden ze ons naar Bonampak, ook minder bekende tempelsdie nochtans de mooist gepreserveerde Maya-muurschilderingen en reliefshadden! Heel heel mooi, ook dit lag weer in een heel andere sfeer alsde voorgaande. Hier liep opeens een keischattig leguaantje op zijnachterste poten helemaal gedesoriënteerd op en neer te rennen. Of zoalseen Amerikaans jongetje riep met zijn lolly nog in zijn dikke smoeltje:"oh look, a baby dinosaur". Lief!

Aan tafel in gesprek geraakt met een Australische, en ook in dezetempels geraakten we maar niet uitgepraat over reizen en zo. Samenbesloten we de hoogste tempel te beklimmen, een verschrikkelijk steilrottrapje en dit in de meest verzengende hitte denkbaar. Boven gekomenvonden we toch dat we hier minimaal een medaille voor moesten krijgen.En het uitzicht was de klim zeker waard, over heel hoge bomen heenkeken we zo een vallei in. Martin was een watje, die is benedengebleven. Hij zal mogen kwijlen over de foto´s later

Hierna werden we weer 200 km richting Palenque vervoerd, maar die ritheb ik grotendeels geslapen, een hele dag tempels beklimmen is gewoongeweldig vermoeiend, zeker in de verschrikkelijk vochtige hitte vanvandaag. De vorige dagen had het gewaaid, nu was het windstil.

We werden in Palenque aan het busstation afgezet. De stad was zo nodignog broeieriger. Daar namen we de nachtbus richting Mérida, geen GrandLuxe deze keer en dat heb ik geweten. Maar toch nog redelijk geslapenondanks de verschrikkelijke stoel, hobbelige weg en de knieën van mijnachterbuurman in mijn rug…

Om 5u ´s nachts waren we al in Mérida, waar we eigenlijk op zoekmoesten naar een oogarts voor Martin die ons was aangeraden door diedokter in San Cristóbal. We hadden twee namen en als coórdinatenmeegekregen "Hospital Las Americas". Niemand scheen het te kennen. Hetenige wat Las Americas heette was een megawinkelcentrum net buiten destad. Misschien daar? In een grote optiekzaak? Half uurtje hobbelen metrugzak in camionetas en collectivo´s later kwamen we tot devaststelling: Nee. Terug naar het centrum, het begon al flink heet teworden ondanks het vroege uur en verschrikkelijk druk.

Hongerig en moe hebben we nog 1 poging gewaagd en naar een kliniekgegaan bij het busstation waar we onze bus naar Celestún zouden nemen.Die namen we dan ook een half uur later want de oogartsen in deklinieken zaten niet vandaag…

Dus nu heeft Martin toch na vier dagen zijn ene lens weer in gedaan,een paar uurtjes om te testen en het schijnt goed te gaan. En nu zittenwe hier… aan de smaragdgroene zee. Gloeiend heet hier! Beetje saaidorpje, maar mooi en rustig strand. De prijzen beloven wel weer weiniggoeds: en dit is nog maar een weinig bekend vissersgat… wat gaat datstraks geven als we meer richting de Caraïbische kust gaan?

Maar wat zouden we vanavond eten met zicht op zee in de lauwezeebries… blauwe kreeft of toch die overheerlijke shrimp coctéle?
*grinnik*

Hou jullie goe daar in Belgica frijo, morgen gaan we de mangroves in enflamingo´s kijken, want dat is de reden dat we naar hier zijn afgezakt.Dat en een bruin kleurtje, toch?
*luie geeuw*
Hasta la vista!!