Na het internetten in Mérida zijn we nog even een margarita gaandrinken in een leuke heel Buena Vista Social Club aandoende bar, waarmen ons aanraadde een grande te nemen. Dat ding was inderdaad groot,een heel lang smal glas en ze waren niet gierig geweest met detequilla. Heel heel lekker, eindelijk nog eens eentje zoals het hoort.Maar omdat we het met een rietje moesten drinken, waren we na eentijdje eigenlijk pretty ladderzat hahaha… straf spul die tequilla…hipzzz… Ter mijner verdediging: er zaten ook al 2 biertjes in 
De volgende dag onze Beetle afgehaald en gemerkt dat de bewegwijzeringheel erg lijkt op die van Frankrijk vroeger: 10 meter voor de afrit paseen pijl. Daardoor verkeerd gereden, maar dat bleek niet zo erg… eenprachtige binnenzee met honderden flamingo´s en mangroves maakte veelgoed!
Daarna van de grote weg af, op zoek naar een paar hacienda´s waarvroeger de sisal-industrie plaatsvond. Toen ging het mis… dorpje nadorpje, op onverharde wegen en elke 300 meter ligt er eenverkeersdrempel waar je echt stapvoets overheen moet wil je de autoniet in de vernieling brengen… GEEN wegwijzers en geen straatnamen,en de plaatselijke bevolking stuurt je zonder blikken of blozencompleet de verkeerde richting uit.
Humeuren gingen zienderogen achteruit, gezellig gebabbel maakte plaatsvoor grom en snauw, heet heet heet in de auto en geen hacienda tebekennen.
Toen kwamen we in een stadje, waar een markt aan de gang was en waar weheerlijk hebben gegeten voor 20 peso en waar we na een wandelingetjeweer helemaal opgeladen waren. Twee uur door dorpjes kachelen laterkwamen we toch bij een hacienda, waar de
rustige sfeer van kolonialetijden heerste, een prachtig oud landhuis, beetje vervallen maar met deoriginele meubels, boeken en foto´s aan de muur nog. Een oude man namons mee door de lusttuinen (kolibrietjes! Lief!) en naar de oudesisalfabriek en -plantage en vertelde er in sappig Spaans allerleiverhalen bij, zodat de site echt tot leven kwam. Je kon er ook logeren,maar 60 dollar was ons net teveel van het goede, bovendien lag diehacienda in the middle of nowhere.
Wij dus weer ons trouwe kevertje in (eentje van 2003, een metallicblauwe, redelijk vinnig ding) en doorgereden naar Uxmal, waar erdiverse piramides en cenotes (ondergrondse grotten met water) zoudenzijn.
Volgens de Lonely Planet zou daar een redelijk hotel zijn met zwembaden aan een nog net te doene prijs. De rest was Hilton-toestanden (Uxmalis een heel bekende piramide). Wij naar dat hotel, waar ze zeiden dathet 320 kostte maar waar de eigenaar gewoon onze 350 aannam en geenwisselgeld gaf (nee, 350, zei ik toch? 
) en toen werden we naar een kamer gebracht die op het eerste zichtredelijk leek, tot we onze intrek erin namen… goor, vuil, vies…beddengoed helemaal grijs en vol vlekken en mottengaten, heel stoffig,de kussens wilde ik nog geeneens aanraken en de badmaker was ook maarzozo. Alles verlicht met een minimaal spaarlampje… vreselijkongezellig. Maar goed, één nachtje maar.
Of niet? Martin moest nodig naar de weecee, iets dringender dan ik dusik was hoffelijken liet hem gaan. Tot mijn spijt, want het ding trokniet door! Ik met hoge nood naar de hoteleigenaar, die me bezweerde datwe binnen een tien minuutjes water zouden hebben. Een half uur later,Martin had een duik genomen in het niet al te frisse zwembad, hadden wenog steeds geen water. Martin boos naar de eigenaar. Nog een halfuurtje… Ja ja…
Ineens stond de eigenaar voor onze deur, kwam binnen en smeet de 350pesos op het bed en deelde bitsig mee dat er geen water was en dat wemoesten ophoepelen. Probleem met de waterleiding. Hoezo ophoepelen? OK,ik probeerde nog te onderhandelen om tegen de helft van de prijs teblijven, maar nee, meneer werd nog boos ook. OK, wij dus heel kwaadonze bagage gepakt, geen idee waar we nu zo laat nog iets moestenvinden. Het was al na negen uur en pikdonker buiten (zon gaat rond 8uonder) en er wordt echt afgeraden om savonds na donker op verlatenwegen te rijden, vanwege overvallen, dieren of dronken inlanders.
Gelukkig waren er beneden nog een stel Amerikanen die ook weg moesten,en die wisten te vertellen dat er verderop in Santa Helena nog enkelehotelletjes zouden zijn, en bungalootjes.
Met een klein hartje reden we een dik half uur over de pikdonkere weg,de Amerikanen in ons kielzog en we kwamen in Santa Helena aan, waar eenvriendelijke jongen ons de weg wees naar een heel gezellig plaatsje,met allerlei bungalowtjes, uitgebaat door een Franse mevrouw. Deamerikanen hadden pech, er was niet genoeg plaats voor hen vijven, maarze lieten het bungalowtje graag aan ons over. Prachtig! Heel mooi enproperder dan proper, in een mooie weelderige tuin. Met eenprivéterrasje!
Aan de overkant heerlijk gegeten bij een uitgeweken Engels-Canadese hippiemevrouw en nog lang met haar gepraat.
De volgende dag besloten we de omgeving te verkennen en nog een nachtjein Paradijs te blijven. Wij naar Uxmal, maar toen ze daar 10 dollar perpersoon inkom vroegen (het dubbele van alles wat we tot hiertioe haddengezien) hebben we met veel gebaren van verontwaardiging de siteverlaten en zijn we op aanraden van onze Franse gastvrouw naar eenlokaal Mayamarktje geweest, waar het veel aangenamer was. Echt Maya isdat de vrouwen het hier voor het zeggen hebben. Grappig was dat zealtijd naar mij keken als we iets wilden weten of eten of drinken, enals Martin iets zei keken ze een beetje verontwaardigd zo van ´ja, wijzijn het hier aan het uitpraten, bemoei je er eens niet mee, wil je?´
Hahaha, waar kan ik hier een huisje kopen?
Daarna hebben we ondergrondse grotten van Toltún bezocht, maar datmocht enkel onder begeleiding. Wat een stress, de groep was alvertrokken en dus moesten we lopen lopen lopen van de bewakers. Niksvan, vakantie! Dus wij opzettelijk slenteren naar de groep, die noglang niet vertrokken was natuurlijk. Hurry sir.. hurry! Stresskonijnen,die Mexicanen! Als Japanners werden we vervolgens van de ene grot naarde andere gerusht, amper tijd om rond te kijken en achter onze rug gingonverbiddellijk het licht uit…
De gids sprak Spaans maar was niet te verstaan want de groep teldedertig mensen en een berg kinderen. Nee, niet echt een fijne belevenis,zeker omdat die grotten spekglad waren en we moesten klimmen en trappendoen in het donker, snel snel snel… hurry hurry…
Maar het was wel heel mooi, en op het einde van die gaten in hetplafond waar vogels doorheen vlogen en lianen en wortels naar benedengroeiden met mooie streepjes zonlicht.
Het was nog maar 14u, dus er mocht nog een site bij. Volgens de LonelyPlanet zou Labnáh een door het massatoerisme miskend pareltje zijn vanPuuc bouwkunst (late Maya-stijl) dus wij daar naartoe. Daar was detoegang slechts 3 dollar pp. dus dat was zeer redelijk. Wij naarbinnen, heel erg rustig, we waren de enigen. Opvallend in deze streekis de ongelooflijk rode aarde die ze hier hebben. Echt knalroodbruin.Heel mooi. Er groeiden op het terrein prachtige bomen en het leek of wehelemaal alleen waren.
Helemaal alleen? Nee… ineens zagen we een gigaleguaan staan op brokstukken van een heel mooi gebouwtje. Het beestschrok helaas en spurtte weg, maar we konden hem goed zien. Het stikteer trouwens van de hagedissen in alle maten en kleuren. Heel mooiegebouwen, heel goed gepreserveerde stukken muur en reliefs. En ervlogen ook wonderlijke knalblauwe vogels rond en heel mooie vlinders.Mooi woud errond, heel rustig en aangenaam plekje dit. In totaal hebbenwe drie en een halve leguaan gezien. Echt knap die beesten, jammer datze zo schuw zijn.
Over de wegen kruipen die beestjes ook trouwens, van die rechtop lopende, of met een kraagje… superkoddig.
Daarna naar het bungalowtje, even opfrissen en weer gaan eten bij deCanadese, waar we een gezellige babbel hadden met een Duitseantropoloog en we kregen een paar glaasjes van een sraf Mayadrankjeaangeboden. Lekkkerrrrr!
Straffe zon achter het stuur = goed verbrand in gezicht en zijkant… Joke toch…
Vandaag zijn we naar Valladolid gereden, weinig spannend. Een redelijkhotel en het stadje is OK, maar niet echt waauw. Hoofdreden dat we hierzijn is dat het vlakbij Chitzen-Itza ligt, pas uitgeroepen tot 1 van demoderne wereldwonderen dus ach… als we hier nu toch zijn…
Dus straks even eten, in een heel mooi koloniaal gebouw, daar waren weineens verliefd op geworden in het voorbijgaan en de menukaart lijktbetaalbaar. We hebben het budgetteren een beetje opgegeven… ik zallater wel bijklussen. 
—————————————————————————
Reisatfiehs
Tante Mie: helaas is het echt zo: als toerist word je genaaid waar jebij staat en prijzen verdubbelen met de minuut. Afdingen lukt enkel opniet-toeristische plaatsjes en jammer genoeg is alles de moeite waardvrij toeristisch. Als jullie arriveren begoint mnet het hoogseizeoen,de vakantie van de Mexicanen. Buitenlandse toeristen komen voral in dewinter, al zie je wel redelijk veel Fransen, Duitsers en Amerikanen eneen occasionele Hollander. Die Australische uit Palenque liep iktrouwens tegen het lijf op een toilet in Mérida, je ziet sommige koppenwel hier en daar opnieuw opduiken. Iedereen doet namelijk hetzelfde 
Tof zou zijn als je in een groep kan reizen met meerderen. Wij als manen vrouw samen krijgen daar minder de gelegenheid toe dan jullie zullenhebben als twee dames samen. Dat geeft meer aanleiding tot contactzoeken door andere toeristen, dat weet ik nog van vroeger.
Travelling on a shoestring kan, maar dan moet je toch echt elke daguren op zoek naar betaalbare eethuisjes met een betrekkelijke hygiéne.Ze zijn er wel, maar meestal in buurten waar je savonds liever nietrondloopt als toeriste. Overdag is geen probleem, kan je eten voor 2euro, maar savonds betaal je helaas bijna Europese prijzen als je nietde halve nacht wil zoeken naar iets semideftigs. Hotels moet je rekenen10% erbij tegenover de prijzen die in de LP van 2006 staan.
Gemiddeld 250 peso per nacht, oftewel 20 euro. Jeugdhotels kan ook, diezijn iets goedkoper, maar niet altijd met een 2-persoonskamer, maargroepen. En de typische jeugdhotelsfeer, je moet er voor zijn. Ik niet.Teveel lawaai.
Goedkopere hotelletjes zijn meestal niet echt beter kooop, alleensmeriger. Mijd hospitads (of zo) dat is echt goor, voor truckers engespuis. Breng best toch een donsdekovertrek mee en een kussensloopwant soms zijn de beddenlakens niet erg fris. Toilettten en douches inde hotels zijn zeer goed te doen, buiten je hotel train je best jebovenbilspieren, wegens betrekkelijke properheid en ontbreken vanweeceebril. Papier wordt trouwens NIET in de weecee gegoooid, maar ineen emmer ernaast, ook in de hotels. Even wennen, maar je kan er echtde riolering mee verstoppen.
De hotelletjes die in de LP worden aangeraden zijn altijd OK, dus alsje de Lonely Planet goed bestudeert heb je zeker goeie value. Het issoms zoeken, dus maak je rugzak zo licht mogelijk. Apotheek meezeulenis niet nodig, ze hebben hier 6 farmacia´s in elk gat en voorschriftendar doen ze niet aan. Neem touristil mee, veel deet tegen de muggen,Vix antihoestgel tegen de muggenbeten die je toch krijgt, Imodium enmalariapillen als je Palenque en omstreken gaat doen (chloroquineschijnt de beste te zijn voor hier) en de rest koop je desnoods hier.Dokters zijn overal bereikbaar en het eten is echt goed, lekker engezond. Het stikt hier van de opticiens dus ook lenzenvloeistof en zokan je hier kope. Neem wel een reserve bril mee
Geen water uit kranen drinken, echt niet. Douchen kan, tanden poestenbeste met fleswater. IJsblokjes zijn daarentegen goed te vertrouwen,alles komt hier uit fabrieken en wordt er met mineraalwater gemaakt,dus gewoon lekker ijsblokjes in de cola. Ook in de eettentjes, hetkraanwater is zo slecht dat zelfs de Mexicanen het niet drinken of erijs van maken. IJsjes best van Hollanda of Nestlé.
Rugzak: 2 teeshirts of topjes, 1 lange flodderbroek, 1 of 2 kortebroeken en een warmer vestje (tis frisjes in Mexico, Oaxaca en SanCristobal savonds, want op grote hoogte, een graad of 16-20 savonds dusook geen dikke jassen gaan meezeulen). Dat is meer dan genoeg, in elkestad zitten wasserettes die voor 3-5 dollar je hele inboedel wassen endrogen op een halve dag. Dus laat die Wipp express maar thuis, er komtalleemn koud water uit de lavabokes en er zit geen stop in dus wassenlukt toch niet op je hotel. Weer gewicht uitgespaard. Trouwens het ishier zo vochtig dat kleren toch niet drogen… Wasserette dus best.
Een dun dekentje is wel lekker voor als je in de koude aircobussenslaapt. In de wat koudere streken liggen er deken in de hotels.
Een paar goeie wandelschoenen is aangeraden voor de piramides, al loopthalf Mexico er op en af op van die teenslippers, maar er zitten ookveel mieren en beestkes in het gras en stenen op die sites. Verder iseen investering in Teva-sandalen dubbel en dik de moeite waard! Marsleffers kan ook, zenne.
Verder.. tja what can I say… Spaans gaat beter naarmate je naar hetzuiden gaat en voel je niet beroerd om gewoon spullen terug te leggenals je het te duur vindt, zoals wij juist met ijsjes waar we gisteren1/3 voor betaalden dan ze er hier voor vragen.
Zeg neen tegen bedelaars, Maya´s bedelen nog maar heel recent door aldie idiote vette Amerikanen die het zo zielig vinden en het iseigenlijk heel vernederend voor dit trotse Mayavolk, dus je kan hetmaar beter niet aanmoedigen. Dat raadt iedereen die hier woont ons aan.Tenzij inderdaad die ene zielige oude blinde man… Die kan niet meerwerken voor de kost.
Eten kan je gewoon in elk eethuisje of kraampjes langs de weg. Kies deplaatjes waar je ziet dat het redelijk proper is en waar nog mensenzitten, als er gewoon een jong koppel zit te eten of gezinnen: gewoonerbij gaan zitten en je laten verrassen door gewoon iets te nemen watje niet kent.
Ik heb de zwakste darmen denkbaar en buiten die ene keer geen ene keer diarree of krampjes gehad.
Agua fruta is heel lekker, is vers gerperst fruitsap met wateraangelengd, agua jamaica is een heel verfrissende drank op basis vanhibiscusbloem, beetje smaak van ijskoude rozebottelthee. Dos XX is hetlekkerste bier. Naar Mexicaanse begrippen, dan
Guacamoles zijn heerlijk, alle soorten tortillas zijn er: enchiladas(in een sausje) en tortas (broodjes) tacos (gevuld en krokant),tortilla´s (zacht met wat vlees en kaas) burrito´s,…. gewoon eten,het is allemaal om ter lekkerst! Zeker in Yucathan, alles is hierfantastisch lekker. Visgerechten zijn meestal dubbel van prijs dan devleesgerechten, maar zeker ook de moeite waard om er nu en dan eenseentje te proeven.
Pikant vergeet het, er staan een paar licht pikante gerechten op hetmenu en meestal serveren ze wel bij elk gerecht een of twee heelscherpe sausjes, maar dat geven ze altijd apart. Bij twijfel gewoonvragen, ¿Perdon, es picanté? en ze antwoorden naar waarheid.
Ik ga niet afvallen deze vakantie, al train je wel spieren door het vele wandelen. En de hitte, je zweet hier liters en liters!
Oh ja en er wordt echt op gerekend dat je een fooi van 10% geeft. Letop: in sommige steden rekenen ze het gewoon bij de rekening, dus let opals je niet dubbele fooi wilt geven. Gewoon achterlaten op de tafel nahet afrekenen, zoals bij ons eigenlijk.
Dat is het zowat met de goeie raad! Hopelijk heb je er wat aan en alswe elkaar missen, alvast een prachtige vakantie gewenst in het toch welparadijs Mexico.
Bevalt me prima! Mijn Spaans is ook stukken beter nu… 
